Ik ben geboren te Brasschaat en heb daar tot 2005 gewoond. Mijn vader en grootvader kweekten als bijverdienste in hun jonge jaren bouviers, voor de villa’s op het Vriesdonk, toen de enige villawijk.

Verminken (couperen) deden ze zelf, er kwam nooit een dierenarts aan te pas. Toen ik later mijn eerste bouvier kocht dacht ik dat ze geen staart hadden en tot groot ongenoegen van de kenners, trainers, moesten zijn oren er wel aanblijven van mij. Dit zo een 30 jaar geleden.

We waren geen echte boerenfamilie, grootvader was schoenmaker, vader diamantbewerker, maar we boerden wel. Eigen aardappelen, groenten, fruit, enz. Kippen en konijnen om te slachten en gezamenlijk met de buren een slachtvarken. Ik huilde altijd bij de toen populaire tv-series zoals Lassie, Flicka en Fury, kreeg steevast op mijn donder en dreigingen dat ik nooit meer mocht kijken, was toch maar TV en waren MAAR dieren. Om me te harden moest ik helpen met kippen slachten, ik ging steeds met de kip aan de haal en liet ze los, heb nooit een kip kunnen slachten.

Bij de konijnen die onder de tong werden gestoken en zo ondersteboven werden gehangen om leeg te bloeden, weigerde ik om ervan te eten, zelfs nu zoveel jaren later zie ik het nog steeds voor me als ik konijn ergens op het menu zie staan. Mijn vader was een verwoede vogelvanger en stiekem zette ik de volière open en liet de gevangen vinken en spreeuwen weer los. Mijn vader was ook duivenmelker en als ze niet goed gevlogen hadden eindigden ze in de pot nog diezelfde avond. Kittens werden in de beerput gegooid en de hond zat in een hok en kwam er nooit uit. Dus ik ben niet opgevoed met respect voor dieren.

Na verschillende rassen kwam ik de dobermann tegen en tot op heden is dit nog altijd “mijn” ras. Toen ik zelfstandig werd, stonden eerst paarden hoog in het vaandel, honden waren er wel, sliepen in de stal, gingen mee wandelen enz., maar trainen voor de sport zat er nog niet in.

Na de komst van mijn zoon lagen de prioriteiten zowel familiaal als financieel wat anders en de paarden werden afgebouwd. Maar ik ben altijd vrij competitief geweest, eerst de paardensport, dan beroepshalve in het leger topsporter en ook als burger topsporter BLOSO, heb als één van de weinige vrouwen mijn commando brevet enz.

Toen ik met ondertussen mijn tweede dobermann (volledig ongecoupeerd, zoals de eerste, 30 jaar geleden) naar één van de grootste en bekendste scholen ging, werd me gezegd: “Madammeke, dat is geen ras voor een vrouw, als je je maandstonden hebt vermoord die u, opletten!” Dit fabeltje hoorde ik nog niet zo heel lang geleden, ernstig en goed bedoeld een voorzitter/lesgever van een hondenschool tegen een vrouwtje met mechelaar zeggen.

Gezien mijn achtergrond had ik geen schrik, ik kon beter met slip en alfa roll overweg dan de meeste mannen. Als ik op de Bredabaan liep en er kwam een dametje op hoge hakjes met haar schoothondje aangewandeld, zette ik hem kordaat onder appèl, als de dame dan met medelijden naar mijn hond keek, werd ik boos, want ik hield van mijn hond, wat wist die tuttebel van “echte” honden. Wat was ik dom!

Per toeval kwam ik aan de weet van een lezing/symposium door John Fisher en ook Dr. Ian Dunbar. Dit was het begin van een lange maar prettige weg die ik ben ingeslagen. Via Symbiose van Henk De Clercq kon je niet alleen bij hem opleiding volgen, maar ook bij John Rogerson die in die tijd meermaals per jaar in België opleiding kwam geven. Na zo’n drie jaar had ik pas alles begrepen en had ik alle slechte gewoontes afgeleerd. Het moeilijkste was om met probleemhonden niet te hervallen in de “oude” methode om de hond te breken, in plaats van het probleem op te zoeken en de hond blijvend te helpen.

Maar gedrag is een andere cursus dan training en gedrag zou niet nodig zijn, moesten de mensen weten wat ze kopen en moesten er niet zoveel ronduit slechte lesgevers rondlopen. Ik zat toen nog steeds op die “oude” school, op examen werd ik gebuisd, omdat mijn hond geen slipketting omhad enz. Medecursisten echter, zagen niet enkel hoe ik met de hond omging, maar zagen ook het resultaat ervan en dat zette me aan om zelf een school te beginnen.

Dan heb ik nog een extra opleiding lesgever gevolgd bij John Rogerson en ben aan de slag gegaan. Bij Henk leerde ik ook Engelse Obedience kennen ik was op wedstrijdgebied verkocht. Een heel hondvriendelijke discipline waar de perfectie verlangd wordt, maar waar ze heel goed beseffen dat om de perfectie te verkrijgen, het noodzakelijk is dat de hond het graag doet, een discipline waar je met een strijkijzer van een hond nergens komt, maar met een vrolijke gemotiveerde hond het wel ver kan schoppen.

Na alle bijscholingen op trainingsgebied , wilde ik het NOG hondvriendelijker en weer moest ik naar GB, daar kon John Higgins me helpen. Nog steeds laat ik hem jaarlijks over komen om bij te blijven op gebied van perfectie, motivatie en hond vriendelijk. De top is niet voor alle rassen/handlers weggelegd, maar de sfeer en de prestaties van de anderen zijn er niet minder om. Dog’s Dream was de eerste school in de provincie Antwerpen die beloningsgericht ging werken en zich aansloot bij APDT BeNe. Beloningsgericht, het woord heeft ondertussen totaal geen waarde meer, iedereen beweert zo te werken, zelfs diegenen die met teletact werken.

Zelf noem ik het nu Hands-Off trainen, als ik mijn honden train, zijn ze los en hebben ze zelfs geen halsband om. Ik loop graag wedstrijden en win graag, maar het allerbelangrijkst is voor mij dat mijn hond gelukkig is en het graag doet. Ik was dan ook ontzettend trots toen ik met een gekke vrolijke Dobermann een plaats won in het Belgisch team voor de world cup 2010. Op de world cup werd hij bovendien de op een na beste Belgische hond tussen alle Border Collies en haalde een mooie 15e plaats op 36 deelnemers.

Hij was zeker een crowd pleaser met zijn steeds vrolijk wiebelende staart en gekke snuiten. Dat ik zo ver gekomen ben, is dankzij John Higgins. Natuurlijk hebben ook anderen me gevormd op hun manier. Alle cursussen en workshops die ik volg, leren mij iets bij, al is het soms hoe het zeker NIET moet.

Martine

Behaalde diploma’s

• APDT Association of Pet Dog Trainers Belgium

• Symbiose

• The Northern Centre for Animal Behavior – John Rogerson

• Bach Bloesems niveau 2

• Instructeur Treibball

• Instructeurscursus gehoorzame hond van Cynophilia

• keurmeester obedience

Gevolgde cursussen/workshops:

• Clicker, Symbiose – Karen Pryor, Gaus

• Doggy Dance jury Ann Northfield

• Instructeur Atilla, Donelda, Kath, Mary Ray

• Obedience Lucie van de Kasteele en verschillende top handlers uit GB

• Speuren Geert de Bolster – Gert Bogaert Scent Team

• Instructeurscursus gehoorzame hond van Cynophilia

• Clickercursus gevorderden Geert de Bolster

• Zorgdieren Silverlinde, Breda

• Freestyle clickeren dogcenter, Zaltbommel

• Kalmerende Signalen Marleen Smets

• Amich Bounding – Jann Fennell

• Training en Gedrag (3-daagse) – John Rogerson

• Tellington TTouch (2-daagse) – Katrien Lismont

• SATS 1 dag (2009) en 2 dagen (2010)

• Workshops Obedience 2008, 2009, 2010 & 2011 (2-daagse) – John Higgins

• Workshops Obedience 2009 en 2010 (2-daagse) – Shirley Clowes

• Seminar Dr. Ian Dunbar (3-daagse)

• 2011 : Predict & prevent adolescent/adult problems – Teaching off-leash puppy classes – Quick & easy, reliable, off-leash verbal control

• Workshop Tellington TTouch 2012 – Katrien Lismont

• Workshop Balans & Coördinatie 2012 – Sam Turner